موسسه ی تحقیقاتی South West (SwRI)، یک سیستم جوهرافشان روباتیک در مقیاس بزرگ توسعه داده است که می تواند به شکل مستقیم بر روی قطعات هواپیما چاپ کند.
کلی فلکنینگان، مدیر بخش مهندسی روباتیک و اتوماسیون این شرکت می گوید، چاپ دکوراتیو بر روی هواپیماها، به دلیل حساسیت قطعات، پیچیدگی های خاصی دارد. به همین خاطر است که محققان به دنبال روش های موثرتری برای اینکار هستند.
فلنینگان می گوید: «چاپ جوهرافشان برای به کار گرفتن در چاپ هواپیما، پتانسیل ها و مزیت های بالایی دارد، اما برای رسیدن به حداکثر کارآمدی و اثربخشی، چاپ دیجیتال باید به گونه ای بهینه شود که برای چاپ روی سطوح با اشکال هندسی گوناگون و پیچیده مناسب باشد.»
او در ادامه میگوید که چاپ جوهرافشان نسبت به روش های سنتی تر مانند نقاشی با استنسیل یا کاورهای وینیلی، مزیت های بیشتری دارد. کیفیت تصویر در روش های سنتی، به خاطر مشکلاتی مثل عدم چسبیت مناسب یا آسیب های محیطی، با چالش های مختلفی رو به رو است.
چاپ جوهرافشان که به چاپ مستقیم هم معروف است، این قابلیت را دارد که با کیفیت و سرعت بالا، بر روی هرچیزی، از کاغذ و پارچه تا فلزات چاپ کند. محققان شرکت SwRI از این پتانسیل ها بهره گرفتند تا چاپ دیجیتال را در صنایع هوایی، جایگزین روش های سنتی کنند. چاپ دیجیتال می تواند طرح و نقوش پیچیده و رنگ های ادغام شده را به دقیق ترین و باکیفیت ترین شکل ممکن، بر روی قطعات پیچیده ی هواپیماها چاپ کند.
در گذشته، به شکل عمده از دو روش سنتی برای درج تصویر و گرافیک بر روی هواپیماها استفاده می شد: کاورهای از جنس وینیل و نقاشی استنسیل.
قدمت نقاشی استنسیل بر روی هواپیماها، تقریبا به قدمت خود هواپیماست. مهمترین دلیل استفاده از روش اسنتسیل هم این بود که با این روش، هم تصویر مورد نظر بر روی هواپیما ایجاد می شد و هم جوهر به قسمت های حساس هواپیما نشت نمی کرد که منجر به ایجاد مشکل در عملکرد هواپیما شود.
برای چاپ کاورهای وینیلی هم از پرینترهای فرمت عریض جوهرافشان استفاده می شود که بعد از چاپ، بر روی بدنه یا قطعات هواپیما چسبانده می شوند. در این فرآیند، نتیجه ی کار باکیفیت تر و حرفه ای تر از روش استنسیل است، اما این روش هم چند عیب دارد؛ کاور کردن هواپیما به زمان و مراحل بیشتری نیاز دارد، چون چاپ به شکل مستقیم انجام نمی شود.
اما با فناوری های جدید چاپ جوهرافشان، میتوان لوگو یا طرح موردنظر را به شکل مستقیم و بدون هیچ واسطه ای بر روی قطعات چاپ کرد. در این فناوری از یک ربات بزرگ جوهرافشان استفاده می شود که برای چاپ، از یک اسکنر اپتیکال و یک بازوی روباتیک بهره می گیرد.
یکی از چالش های عمده در چاپ بر روی هواپیما، سختی چاپ قطعات یا اشکال پیچیده است؛ بدنه ی هواپیما مدور است که همین، امکان چاپ مستقیم به روش های سنتی بر روی آن را غیرممکن می کند. چاپ پنجره ها، درها و دیگر قطعات هم با همین چالش روبه روست.
پرینترهای جوهرافشان از نظر امنیتی هم مزیت های زیادی دارند؛ قطعات هواپیما هرکدام با ارگونومی خاص و مهندسی دقیق ساخته می شوند که در کنار یکدیگر بدون نقص کار کنند. این قطعات باید بتوانند تا دهه های متمادی صحیح و سالم باقی بمانند. موادی مانند چسب و مرکب و کاور ممکن است بر دینامیک قطعات تاثیر منفی داشته باشد و بنابراین، حتما باید با دقت و حساب شده به کار روند.
همین حالا هم از فناوری های دیجیتال جوهرافشان، برای چاپ بر روی بدنه ی قطارها، اتوبوس ها و ماشین های سنگین استفاده می شود. با توسعه ی هرچه بیشتر این فناوری، انتظار می رود که صنایع مختلف بتوانند از مزیت های مختلف آن در جهت توسعه ی کسب و کار خود استفاده کنند.
کلی فلکنینگان، مدیر بخش مهندسی روباتیک و اتوماسیون این شرکت می گوید، چاپ دکوراتیو بر روی هواپیماها، به دلیل حساسیت قطعات، پیچیدگی های خاصی دارد. به همین خاطر است که محققان به دنبال روش های موثرتری برای اینکار هستند.
فلنینگان می گوید: «چاپ جوهرافشان برای به کار گرفتن در چاپ هواپیما، پتانسیل ها و مزیت های بالایی دارد، اما برای رسیدن به حداکثر کارآمدی و اثربخشی، چاپ دیجیتال باید به گونه ای بهینه شود که برای چاپ روی سطوح با اشکال هندسی گوناگون و پیچیده مناسب باشد.»
او در ادامه میگوید که چاپ جوهرافشان نسبت به روش های سنتی تر مانند نقاشی با استنسیل یا کاورهای وینیلی، مزیت های بیشتری دارد. کیفیت تصویر در روش های سنتی، به خاطر مشکلاتی مثل عدم چسبیت مناسب یا آسیب های محیطی، با چالش های مختلفی رو به رو است.
چاپ جوهرافشان که به چاپ مستقیم هم معروف است، این قابلیت را دارد که با کیفیت و سرعت بالا، بر روی هرچیزی، از کاغذ و پارچه تا فلزات چاپ کند. محققان شرکت SwRI از این پتانسیل ها بهره گرفتند تا چاپ دیجیتال را در صنایع هوایی، جایگزین روش های سنتی کنند. چاپ دیجیتال می تواند طرح و نقوش پیچیده و رنگ های ادغام شده را به دقیق ترین و باکیفیت ترین شکل ممکن، بر روی قطعات پیچیده ی هواپیماها چاپ کند.
در گذشته، به شکل عمده از دو روش سنتی برای درج تصویر و گرافیک بر روی هواپیماها استفاده می شد: کاورهای از جنس وینیل و نقاشی استنسیل.
قدمت نقاشی استنسیل بر روی هواپیماها، تقریبا به قدمت خود هواپیماست. مهمترین دلیل استفاده از روش اسنتسیل هم این بود که با این روش، هم تصویر مورد نظر بر روی هواپیما ایجاد می شد و هم جوهر به قسمت های حساس هواپیما نشت نمی کرد که منجر به ایجاد مشکل در عملکرد هواپیما شود.
برای چاپ کاورهای وینیلی هم از پرینترهای فرمت عریض جوهرافشان استفاده می شود که بعد از چاپ، بر روی بدنه یا قطعات هواپیما چسبانده می شوند. در این فرآیند، نتیجه ی کار باکیفیت تر و حرفه ای تر از روش استنسیل است، اما این روش هم چند عیب دارد؛ کاور کردن هواپیما به زمان و مراحل بیشتری نیاز دارد، چون چاپ به شکل مستقیم انجام نمی شود.
اما با فناوری های جدید چاپ جوهرافشان، میتوان لوگو یا طرح موردنظر را به شکل مستقیم و بدون هیچ واسطه ای بر روی قطعات چاپ کرد. در این فناوری از یک ربات بزرگ جوهرافشان استفاده می شود که برای چاپ، از یک اسکنر اپتیکال و یک بازوی روباتیک بهره می گیرد.
یکی از چالش های عمده در چاپ بر روی هواپیما، سختی چاپ قطعات یا اشکال پیچیده است؛ بدنه ی هواپیما مدور است که همین، امکان چاپ مستقیم به روش های سنتی بر روی آن را غیرممکن می کند. چاپ پنجره ها، درها و دیگر قطعات هم با همین چالش روبه روست.
پرینترهای جوهرافشان از نظر امنیتی هم مزیت های زیادی دارند؛ قطعات هواپیما هرکدام با ارگونومی خاص و مهندسی دقیق ساخته می شوند که در کنار یکدیگر بدون نقص کار کنند. این قطعات باید بتوانند تا دهه های متمادی صحیح و سالم باقی بمانند. موادی مانند چسب و مرکب و کاور ممکن است بر دینامیک قطعات تاثیر منفی داشته باشد و بنابراین، حتما باید با دقت و حساب شده به کار روند.
همین حالا هم از فناوری های دیجیتال جوهرافشان، برای چاپ بر روی بدنه ی قطارها، اتوبوس ها و ماشین های سنگین استفاده می شود. با توسعه ی هرچه بیشتر این فناوری، انتظار می رود که صنایع مختلف بتوانند از مزیت های مختلف آن در جهت توسعه ی کسب و کار خود استفاده کنند.
