برنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت چهاردهم، از برنامه وزیر دولت سیزدهم که پُر بود از سیاه نمایاندن سیاست‌های فرهنگی دولت دوازدهم و سرشار بود از نگاه به شدت ایدئولوژیک و شعاری به حوزه فرهنگ، عاری است و در این برنامه سعی شده است با استناد تک تک برنامه‌ها به مفاد قانون اساسی یا برنامه هفتم یا تکالیف ارشاد، اعتبار و قابلیت اجرا بیابد. این را می‌توان نکته مثبت برنامه صالحی در بازگشت مجدد به ارشاد برشمرد. او همچنین در برنامه‌اش از کاربست فناوری‌های نوین برای بهبود تنظیم‌گری و مقررات‌گذاری می‌گوید و زیست‌بوم نوین و متفاوت برای راهبری و مدیریت عرصه فرهنگ، هنر و رسانه و توسعه سکوهای مبتنی بر نوآوری و فناوری و ...، که خیلی هم خوب و امیدوارکننده است.
با این همه، برنامه صالحی در حوزه چاپ که یکی از تکالیف ارشاد است، باز هم متأثر از همان نگاه ناامیدکننده‌ای است که چاپ را چیزی جز چاپ کتاب و روزنامه نمی‌بیند. در برنامه او، چاپ در همنشینی با کتاب و نشر کاربرد می‌یابد و گویی اگر چاپ ضرورتی برای نشر و کتاب نبود، اشاره‌ای به آن در برنامه وزیر نمی‌شد. وزیر محترم کلامی درباره نقش چاپ در بسته‌بندی و اهمیت پرداختن به صنعت چاپ به‌عنوان یک «زیرساخت» توسعه فرهنگی و اقتصادی و رشد تولید در صنایع و نقش چاپ در هویت‌بخشیدن به کالاها سخن نمی‌گوید. چاپ همان چاپ کتاب است و چهار نسخه مجله و روزنامه‌ای که هنوز منتشر می‌شود.
اینکه وزیر پیشنهادی دولت چهاردهم در برنامه‌اش مستقلاً از صنعت چاپ و هویت و کارکرد جدیدش در نقش تولید کالای بسته‌بندی و پوشش برای میلیون‌ها کالا چیزی نمی‌گوید، البته خیلی هم بد نیست. اگر افکار صالحی، افکار همان وزیر ارشاد دولت روحانی باشد می‌توان امیدوار بود که این بار برای همیشه تکلیف صنعت چاپ در ارشاد مشخص شود. او در دوره قبلی ارشادش! به درستی تشخیص داده بود که وزارت متبوعش باید صنعت چاپ را به متولی دیگر صنایع کشور بسپارد و فقط به مراقبت از وجوه فرهنگی کالاهای چاپی بپردازد. او بهتر از هر کسی می‌داند که مدل و نوع ماشین و ابزارهای چاپ به وزارت فخیمه ارشاد به همان اندازه مربوط است که مدل و نوع دوربین فیلمبرداری و نور و صدابرداری و ابزارهای تولید فیلم سینمایی ربط دارد.
##
